De laatste...
Door: Ton de Corte
Blijf op de hoogte en volg Ton
06 Augustus 2011 | Thailand, Chiang Mai
De laatste..
Hallo, goeie dag allemaal, een bijzonder hartelijk welkom in Chiang Mai.
Ik hoop dat jullie het allemaal goed maken en nog kunnen genieten van fraai zomers weer dat binnenkort alweer nazomers weer zal moeten heten. Hier in Chiang Mai is alles prima en geniet ik een rustig en zorgeloos leven. Het is extra gezellig in de stad door de toestroom van veel toeristen. Het regenseizoen heeft zeer aangename temperaturen; er is net genoeg zon en de temperatuur komt niet boven de 25 graden. Op het terras van m’n favoriete restaurant waar ik van m’n favoriete spaghetti geniet en die weg te spoel met een half litertje van van m’n favoriete Chaang biertje kan ik regelmatig een gesprekje voeren met Nederlandse vakantiegangers; erg gezellig allemaal.
Net als in Thailand lees ik in de kranten dat het politieke klimaat in Nederland over het algemeen tamelijk rustig is. Daar zijn we dus vlug klaar mee. Natuurlijk is er bij jullie nog de schuldencrisis die ook mij, 10.000 km verderop nog parten speelt en het lijkt erop dat we weer helemaal terug gaan naar af. Terug naar de tijd van het grootste dieptepunt in 2008/2009.
Het zal dus waarschijnlijk wel weer tussen de 5 en 10 jaar duren voordat het puin weer helemaal weggeruimd is. Met dat vooruitzicht heb ik nu meer vertrouwen in de Thaise economische toekomst en de Thaise munteenheid dan in de euro en ben sinds enkele weken druk bezig al m’n bankzaken met spoed hier naar toe te halen. Ik ben volgens de kranten hier lang niet de enige die z’n euro’s snel omzet naar Thaise baht en het zinkende euroland de rug toekeert. Simpel gezegd je kijkt waar het ‘t beste is en daar ga je naar toe. De euro zal weer een flinke dreun krijgen en met de Thaise baht gaat het alleen maar bergopwaarts. Het land heeft een flink eigen vermogen en nauwelijks schulden; een groot deel van het vermogen bestaat uit goud. Afgelopen week hebben ze nog 150 ton goud bijgekocht; ik heb nog vrijwillig meegeholpen met sjouwen. Zelfs een land als de Verenigde Staten kan het maar niet laten om steeds maar meer schulden te maken en als het plafond bereikt is kiest men voor surrogaatoplossingen zoals het verhogen van het kredietmaximum. Geen wonder dat men de triple A status is kwijtgeraakt. De Teaparty dat is het tenminste een partij van realisten die weten dat geld op is als het op is.
Hier heerst inmiddels sinds enkele weken het natte seizoen en dat hebben we geweten. De tropische cycloon Nok-Ten zorgde voor 4 dagen praktisch ononderbroken regenval en veel noordelijke provincies worden daardoor nu geplaagd door wateroverlast. Gelukkig bleef de stad Chiang Mai die ellende bespaard. Het regenseizoen is ook een plaag voor veel dieren. Zij verlaten hun schuilplaatsen tegen de zon diep in de bossen en velen vinden de dood tijdens een poging de weg over te steken. Vooral veel kleine dieren redden het niet maar ik heb tijdens het joggen ook 2 mooie grote slangen zien liggen die hun vlucht voor de nattigheid niet hebben overleefd. De volksverhuizing van de dieren brengt ook gevaren voor de mens met zich mee zoals het verspreiden van ziektes en het risico voor mensen gebeten of aangevallen te worden.
Aan alles komt een eind en, zoals eerder gemeld ook aan de lange reeks van verslagen van de eerste 2 jaren in Thailand, mijn 2de vaderland. Ik heb het aantal van de verslagen niet geteld maar het zullen er ongeveer honderd geweest moeten zijn.
Zei ik in het laatste verslag dat die verkenning nu voorbij is, inmiddels merk ik tot mijn eigen verbazing dat het graafwerk helemaal niet gestaakt is en zich alleen maar verplaatst van het uiterlijke en oppervlakkige van het land naar het innerlijke, de echte ziel en de verborgen cultuur.
Thailand heeft naar mijn mening 2 culturen. De eerste cultuur is de toeristische; dat is Siam zoals het in de folders en reisgidsen gezicht gegeven wordt: het land van de glimlachende en vriendelijke mensen, de schitterende tempels, de exotische plaatjes van rijstvelden en hun buffels en de danseressen in prachtige kledij. Dat is het beeld dat de Thai bewust naar buiten brengen. Volgens mij is er geen ander toeristenland waar de totale bevolking zo meewerkt een bepaald beeld van een land bij toeristen hoog te houden. Maar als je al die gidsen naleest weet je weliswaar veel, maar ben je nog lang niet tot Thailand doorgedrongen. De enige keerzijden van het land waar je in het westen wel eens over leest zijn vooral de prostitutie en de staatsgrepen; immers dat zijn voor de kranten interessante onderwerpen.
Waar je weinig over hoort is de criminaliteit en de armoede, de vaak slechte gezondheid en de problemen van de shemales en andere transsexuelen. Veel van deze factoren zijn onverbrekelijk met elkaar en “Land und Leute” verbonden. Veel mensen die maar 50 euro per maand te besteden hebben en het vooruitzicht hebben dat het wel altijd zo zal blijven verlaten het goede maar armoedige pad van hun leven en proberen vooral in de drugshandel snel geld te verdienen. Dagelijks worden opgepakte criminelen met hun hoofd diep gebogen in de televisiejournaals publiekelijk aan de schandpaal genageld met voor zich op de tafel de enorme drugsbuit. Journalisten vragen hen soms naar het ‘waarom’ en krijgen dan te horen dat ook zij wel eens iets moois willen kopen. Maar het doel heiligt natuurlijk niet de middelen en hun toekomst wordt alleen maar miserabeler wanneer ze tot lange gevangenisstraffen of zelfs ter dood worden veroordeeld zoals de kopstukken van de dealers. Verder is er veel agressie, vaak aangewakkerd door de keiharde tv soaps, persoonlijk misfortuin en drankmisbruik. In de gemeenschappen is er ook veel agressie omdat onderlinge disputen vaak jarenlang spanningen veroorzaken die later escaleren in vechtpartijen en moord. Ook de opvoeding van de jeugd en het zeer gebrekkige schoolsysteem baart vele zorgen maar het probleem is ook dat de meeste het allemaal wel goed vinden.
Door de taalbarrière blijft er veel verborgen en ik merk dat ik nu zeer geleidelijk bezig ben die barrière tot de grond toe af te breken.
Elke dag wordt er tijd vrijgemaakt voor het lezen en schrijven van de Thaise taal. Als de tv aanstaat betrap ik me erop dat ik sinds kort echt goed m’n best doe om te verstaan en te begrijpen wat er gezegd wordt. Als ik rondrijd op de motor probeer ik de reclameborden te lezen of de nummerplaten van de auto’s te ontcijferen. Ik begin nu te begrijpen dat je landen als Australië, Canada of België veel sneller zult leren kennen dan een land als Thailand vanwege de taal die geen enkel aanknopingspunt heeft met Nederlands of Engels. Pas nu begrijp ik ook waarom de Thaise mensen zo slecht Engels spreken en besef ik dat het proces van het aanleren van Engels aan Thaise kinderen “the hell of a job” is.
Op de blindenschool kan ik aan de collega’s alles vragen over het land, de mensen en hun taal. Ik probeer daar zoveel mogelijk Thais te praten en leer elke dag bij. Het helpt als je graag nieuwe dingen leert. Maar het is een proces van doorzetten en zonder een goeie motivatie redt je het niet. De wil om beter contact met de leerlingen te hebben is een van de drijfveren. Het is belangrijk om te zeggen wat je bedoelt zodat je ook bedoelt wat je zegt. Ja de motivatie is prima Ik hoop dat die nog lange tijd blijft bestaan, zolang totdat ik de meeste Thaise geheimen ontdekt heb. Ik hoop over een jaar of drie toch echt ver doorgedrongen te zijn tot de meeste geheimen van het oude Siam.
Het leren schrijven, begrijpen en uitspreken van het Thaise alfabet vind ik een prachtige bezigheid. De website:
http://www.learningthai.com/thai-alphabet/index.php helpt me daar prima bij. Het aantal letters en accenten is veel groter dan in de Nederlandse taal. In het begin ziet het allemaal onhandig uit wat je op papier tovert maar langzamerhand gaat het echt Aziatisch uitzien. Het leren schrijven en spreken van de Thaise taal, het onder de knie krijgen van de Engelse grammatica voor teachers, en het leren kennen van de Thaise cultuur zijn enorme projecten die je jarenlang in beslag nemen. Als je daar geen goede motivatie voor vindt redt je het absoluut niet en moet je het leven hier een andere, meer oppervlakkige inhoud geven. Maar dan zul je altijd de kloof tussen Thailand en jezelf blijven voelen. Ik heb het gevoel dat wanneer de gezondheid meewerkt ik toch een heel eind kan komen. Je moet ook van het leerproces kunnen genieten want het is een langdurende oriëntatierit. Ik geniet daar elke dag van want het mag niet zijn dat je alleen maar op een bepaald soort van geluk zit te wachten als het leerproces voorbij is.
Ik wil het hele proces vergelijken met een gezegde dat ik ergens las en waarin een wijs mens de lange termijn doelen in het leven vergeleek met een rotsblok die in een stroomversnelling ligt en het water de doorgang belemmert. De rotsblok lijkt veel sterker dan het water maar op den duur zal het water winnen, niet omdat het krachtiger is maar louter en alleen door doorzettingsvermogen. Het in je opnemen van een andere cultuur kun je ook vergelijken met het overgaan van de gulden naar de euro. Je leven lang heb je alleen de gulden gekend en je hele financiële denken en vertrouwen is daarop gebaseerd. Dan komt er een andere munt. Als je die niet accepteert zul je nooit echt in de nieuwe munteenheid gaan denken. Accepteer je ze wel dan is alles al een stuk makkelijker en interessanter om over te schakelen; maar de waarde van de gulden blijft nog lange tijd de leidraad in je denken. Wanneer je de werkelijke omvang van de nieuwe munt tot je hebt laten doordringen en geaccepteerd hebt kan het vergelijken stoppen en de oude munt kan naar de achtergrond. De factor vertrouwen in het nieuwe speelt natuurlijk ook een rol in het acceptatieproces.
Natuurlijk wil ik in dit verslag veel plaats maken voor een welgemeend en hartelijk dankjewel
naar iedereen die mijn belevenissen, avonturen en wel en wee zijn blijven volgen en mij bewust of onbewust geholpen hebben de overgang van Nederland naar Thailand zo prettig mogelijk gestalte te geven. Dat gebeurde dan meestal door reacties op de website, via e-mail of met brieven of kaartjes.
“Hartelijk dank daarvoor aan alle familieleden, vrienden, kennissen, oud collega’s, en muziekvrienden en natuurlijk Monique en haar collega‘s !”.
Ik hoop dat het jullie goed moge gaan !
Met de meeste van jullie waar ik persoonlijk contact mee heb zal de correspondentie via e-mail gewoon doorgaan zoals afgesproken. Als je een briefje deze kant opstuurt zal ik het
zeker beantwoorden.
Beste mensen tabee, het ga jullie goed !
Ton de Corte
Chiang Mai,
Prateet Thai
Hallo, goeie dag allemaal, een bijzonder hartelijk welkom in Chiang Mai.
Ik hoop dat jullie het allemaal goed maken en nog kunnen genieten van fraai zomers weer dat binnenkort alweer nazomers weer zal moeten heten. Hier in Chiang Mai is alles prima en geniet ik een rustig en zorgeloos leven. Het is extra gezellig in de stad door de toestroom van veel toeristen. Het regenseizoen heeft zeer aangename temperaturen; er is net genoeg zon en de temperatuur komt niet boven de 25 graden. Op het terras van m’n favoriete restaurant waar ik van m’n favoriete spaghetti geniet en die weg te spoel met een half litertje van van m’n favoriete Chaang biertje kan ik regelmatig een gesprekje voeren met Nederlandse vakantiegangers; erg gezellig allemaal.
Net als in Thailand lees ik in de kranten dat het politieke klimaat in Nederland over het algemeen tamelijk rustig is. Daar zijn we dus vlug klaar mee. Natuurlijk is er bij jullie nog de schuldencrisis die ook mij, 10.000 km verderop nog parten speelt en het lijkt erop dat we weer helemaal terug gaan naar af. Terug naar de tijd van het grootste dieptepunt in 2008/2009.
Het zal dus waarschijnlijk wel weer tussen de 5 en 10 jaar duren voordat het puin weer helemaal weggeruimd is. Met dat vooruitzicht heb ik nu meer vertrouwen in de Thaise economische toekomst en de Thaise munteenheid dan in de euro en ben sinds enkele weken druk bezig al m’n bankzaken met spoed hier naar toe te halen. Ik ben volgens de kranten hier lang niet de enige die z’n euro’s snel omzet naar Thaise baht en het zinkende euroland de rug toekeert. Simpel gezegd je kijkt waar het ‘t beste is en daar ga je naar toe. De euro zal weer een flinke dreun krijgen en met de Thaise baht gaat het alleen maar bergopwaarts. Het land heeft een flink eigen vermogen en nauwelijks schulden; een groot deel van het vermogen bestaat uit goud. Afgelopen week hebben ze nog 150 ton goud bijgekocht; ik heb nog vrijwillig meegeholpen met sjouwen. Zelfs een land als de Verenigde Staten kan het maar niet laten om steeds maar meer schulden te maken en als het plafond bereikt is kiest men voor surrogaatoplossingen zoals het verhogen van het kredietmaximum. Geen wonder dat men de triple A status is kwijtgeraakt. De Teaparty dat is het tenminste een partij van realisten die weten dat geld op is als het op is.
Hier heerst inmiddels sinds enkele weken het natte seizoen en dat hebben we geweten. De tropische cycloon Nok-Ten zorgde voor 4 dagen praktisch ononderbroken regenval en veel noordelijke provincies worden daardoor nu geplaagd door wateroverlast. Gelukkig bleef de stad Chiang Mai die ellende bespaard. Het regenseizoen is ook een plaag voor veel dieren. Zij verlaten hun schuilplaatsen tegen de zon diep in de bossen en velen vinden de dood tijdens een poging de weg over te steken. Vooral veel kleine dieren redden het niet maar ik heb tijdens het joggen ook 2 mooie grote slangen zien liggen die hun vlucht voor de nattigheid niet hebben overleefd. De volksverhuizing van de dieren brengt ook gevaren voor de mens met zich mee zoals het verspreiden van ziektes en het risico voor mensen gebeten of aangevallen te worden.
Aan alles komt een eind en, zoals eerder gemeld ook aan de lange reeks van verslagen van de eerste 2 jaren in Thailand, mijn 2de vaderland. Ik heb het aantal van de verslagen niet geteld maar het zullen er ongeveer honderd geweest moeten zijn.
Zei ik in het laatste verslag dat die verkenning nu voorbij is, inmiddels merk ik tot mijn eigen verbazing dat het graafwerk helemaal niet gestaakt is en zich alleen maar verplaatst van het uiterlijke en oppervlakkige van het land naar het innerlijke, de echte ziel en de verborgen cultuur.
Thailand heeft naar mijn mening 2 culturen. De eerste cultuur is de toeristische; dat is Siam zoals het in de folders en reisgidsen gezicht gegeven wordt: het land van de glimlachende en vriendelijke mensen, de schitterende tempels, de exotische plaatjes van rijstvelden en hun buffels en de danseressen in prachtige kledij. Dat is het beeld dat de Thai bewust naar buiten brengen. Volgens mij is er geen ander toeristenland waar de totale bevolking zo meewerkt een bepaald beeld van een land bij toeristen hoog te houden. Maar als je al die gidsen naleest weet je weliswaar veel, maar ben je nog lang niet tot Thailand doorgedrongen. De enige keerzijden van het land waar je in het westen wel eens over leest zijn vooral de prostitutie en de staatsgrepen; immers dat zijn voor de kranten interessante onderwerpen.
Waar je weinig over hoort is de criminaliteit en de armoede, de vaak slechte gezondheid en de problemen van de shemales en andere transsexuelen. Veel van deze factoren zijn onverbrekelijk met elkaar en “Land und Leute” verbonden. Veel mensen die maar 50 euro per maand te besteden hebben en het vooruitzicht hebben dat het wel altijd zo zal blijven verlaten het goede maar armoedige pad van hun leven en proberen vooral in de drugshandel snel geld te verdienen. Dagelijks worden opgepakte criminelen met hun hoofd diep gebogen in de televisiejournaals publiekelijk aan de schandpaal genageld met voor zich op de tafel de enorme drugsbuit. Journalisten vragen hen soms naar het ‘waarom’ en krijgen dan te horen dat ook zij wel eens iets moois willen kopen. Maar het doel heiligt natuurlijk niet de middelen en hun toekomst wordt alleen maar miserabeler wanneer ze tot lange gevangenisstraffen of zelfs ter dood worden veroordeeld zoals de kopstukken van de dealers. Verder is er veel agressie, vaak aangewakkerd door de keiharde tv soaps, persoonlijk misfortuin en drankmisbruik. In de gemeenschappen is er ook veel agressie omdat onderlinge disputen vaak jarenlang spanningen veroorzaken die later escaleren in vechtpartijen en moord. Ook de opvoeding van de jeugd en het zeer gebrekkige schoolsysteem baart vele zorgen maar het probleem is ook dat de meeste het allemaal wel goed vinden.
Door de taalbarrière blijft er veel verborgen en ik merk dat ik nu zeer geleidelijk bezig ben die barrière tot de grond toe af te breken.
Elke dag wordt er tijd vrijgemaakt voor het lezen en schrijven van de Thaise taal. Als de tv aanstaat betrap ik me erop dat ik sinds kort echt goed m’n best doe om te verstaan en te begrijpen wat er gezegd wordt. Als ik rondrijd op de motor probeer ik de reclameborden te lezen of de nummerplaten van de auto’s te ontcijferen. Ik begin nu te begrijpen dat je landen als Australië, Canada of België veel sneller zult leren kennen dan een land als Thailand vanwege de taal die geen enkel aanknopingspunt heeft met Nederlands of Engels. Pas nu begrijp ik ook waarom de Thaise mensen zo slecht Engels spreken en besef ik dat het proces van het aanleren van Engels aan Thaise kinderen “the hell of a job” is.
Op de blindenschool kan ik aan de collega’s alles vragen over het land, de mensen en hun taal. Ik probeer daar zoveel mogelijk Thais te praten en leer elke dag bij. Het helpt als je graag nieuwe dingen leert. Maar het is een proces van doorzetten en zonder een goeie motivatie redt je het niet. De wil om beter contact met de leerlingen te hebben is een van de drijfveren. Het is belangrijk om te zeggen wat je bedoelt zodat je ook bedoelt wat je zegt. Ja de motivatie is prima Ik hoop dat die nog lange tijd blijft bestaan, zolang totdat ik de meeste Thaise geheimen ontdekt heb. Ik hoop over een jaar of drie toch echt ver doorgedrongen te zijn tot de meeste geheimen van het oude Siam.
Het leren schrijven, begrijpen en uitspreken van het Thaise alfabet vind ik een prachtige bezigheid. De website:
http://www.learningthai.com/thai-alphabet/index.php helpt me daar prima bij. Het aantal letters en accenten is veel groter dan in de Nederlandse taal. In het begin ziet het allemaal onhandig uit wat je op papier tovert maar langzamerhand gaat het echt Aziatisch uitzien. Het leren schrijven en spreken van de Thaise taal, het onder de knie krijgen van de Engelse grammatica voor teachers, en het leren kennen van de Thaise cultuur zijn enorme projecten die je jarenlang in beslag nemen. Als je daar geen goede motivatie voor vindt redt je het absoluut niet en moet je het leven hier een andere, meer oppervlakkige inhoud geven. Maar dan zul je altijd de kloof tussen Thailand en jezelf blijven voelen. Ik heb het gevoel dat wanneer de gezondheid meewerkt ik toch een heel eind kan komen. Je moet ook van het leerproces kunnen genieten want het is een langdurende oriëntatierit. Ik geniet daar elke dag van want het mag niet zijn dat je alleen maar op een bepaald soort van geluk zit te wachten als het leerproces voorbij is.
Ik wil het hele proces vergelijken met een gezegde dat ik ergens las en waarin een wijs mens de lange termijn doelen in het leven vergeleek met een rotsblok die in een stroomversnelling ligt en het water de doorgang belemmert. De rotsblok lijkt veel sterker dan het water maar op den duur zal het water winnen, niet omdat het krachtiger is maar louter en alleen door doorzettingsvermogen. Het in je opnemen van een andere cultuur kun je ook vergelijken met het overgaan van de gulden naar de euro. Je leven lang heb je alleen de gulden gekend en je hele financiële denken en vertrouwen is daarop gebaseerd. Dan komt er een andere munt. Als je die niet accepteert zul je nooit echt in de nieuwe munteenheid gaan denken. Accepteer je ze wel dan is alles al een stuk makkelijker en interessanter om over te schakelen; maar de waarde van de gulden blijft nog lange tijd de leidraad in je denken. Wanneer je de werkelijke omvang van de nieuwe munt tot je hebt laten doordringen en geaccepteerd hebt kan het vergelijken stoppen en de oude munt kan naar de achtergrond. De factor vertrouwen in het nieuwe speelt natuurlijk ook een rol in het acceptatieproces.
Natuurlijk wil ik in dit verslag veel plaats maken voor een welgemeend en hartelijk dankjewel
naar iedereen die mijn belevenissen, avonturen en wel en wee zijn blijven volgen en mij bewust of onbewust geholpen hebben de overgang van Nederland naar Thailand zo prettig mogelijk gestalte te geven. Dat gebeurde dan meestal door reacties op de website, via e-mail of met brieven of kaartjes.
“Hartelijk dank daarvoor aan alle familieleden, vrienden, kennissen, oud collega’s, en muziekvrienden en natuurlijk Monique en haar collega‘s !”.
Ik hoop dat het jullie goed moge gaan !
Met de meeste van jullie waar ik persoonlijk contact mee heb zal de correspondentie via e-mail gewoon doorgaan zoals afgesproken. Als je een briefje deze kant opstuurt zal ik het
zeker beantwoorden.
Beste mensen tabee, het ga jullie goed !
Ton de Corte
Chiang Mai,
Prateet Thai
-
06 Augustus 2011 - 09:48
Piet Joosten:
Dag Ton,
Met enige weemoed ontving ik vandaag je laatste Thais verslag (althans in deze vorm) .Geweldig bedankt dat je ons in die twee jaar veel hebt verteld van jou en je nieuwe vaderland. Het waren om precies te zijn 91 afleveringen en in Word uitgewerkt zo'n 250 bladzijden. tot schrijfs via de email
Piet -
10 Augustus 2011 - 20:29
Verloren Vriend:
Heb op internet gegoogled en kwam je tegen. Het hoe en waarom wil ik je in een mail uitleggen. Het zullen er meerdere moeten worden want we hebben elkaar 35 jaar niet meer gezien. Ik kom je niet opzoeken maar kan je wel een dvd opsturen hoe ik er uit zag in sprekershoek. Nieuwsgierig geworden? laat dan je mailadres achter op superhelden@hetnet.nl Vertel er wel bij waar de letters DLD voor staan, dan weet ik dat jij het bent. gr.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
