Bangkok loert naar de finale !

Een goede morgen, middag, avond of misschien wel nacht beste Oranjevierders. Welkom terug in het Orientaalse Bangkok. Ik hoop en vertrouw dat met jullie alles naar wens is en dat jullie genieten van het mooie weer en het succes van Oranje. De afgelopen week was er euforie en een tegenvaller. Helaas moest ik afscheid nemen van het vrijwilligerswerk omdat het doodeenvoudig wettelijk niet is toegestaan. De sancties, gevangenisstraf en uitzetting, zijn te zwaar om te riskeren. Vandaag ga ik daar zeggen dat het afgelopen is. Men stelt hier dat wanneer buitenlanders vrijwillig het werk doen dat ten koste kan gaan van een betaalde arbeidsplaats van een Thai. Ik heb er nooit bij stil gestaan en dat het niet toegestaan zou kunnen zijn. Omdat ik gisteren wat op moest zoeken i.v.m. mijn visumverlenging kwam ik erachter. Ik kan niets risceren omdat er bij de ingang van de school een register ligt wat elke vrijwilliger moet tekenen wanneer hij/zij begint te werken. Je moet daar de werktijden vermelden en je naam en telefoonnummer. Als die registers door ambtenaren gecontroleerd gaan worden ben ik nat. Ik zal m’n vaste groepje leerlingen zeker gaan missen. Ik zal vandaag opzoeken wat de voorwaarden zijn voor de vereiste werkvergunning. De euforie was om dezelfde redenen als bij jullie: de prachtige overwinning van Oranje op Brazilie. Proficiat, proficiat. Een geweldige prestatie om voetbalgigant Brazilie uit het toernooi te schieten. Ik heb het hier in mijn eentje gevierd met een glaasje jus maar toch gezellig. Misschien moet ik vandaag toch maar even rondkijken of ik een Oranje-shirt kan bemachtigen. Ik heb hier gelezen dat het bij jullie ook goed gevierd is. Natuurlijk zou het prachtig zijn als de finale bereikt zou kunnen worden.
De therapeut van het ziekenhuis zegt dat de laatste pijntjes in de arm nu weg moeten zijn. Voor een kleiner gedeelte was die pijn teruggekomen en ik dacht toch weer aan RSI. Ik ben toen naar het Government Hospital hier in de straat gegaan. Alle behandelingen zijn hier voor de meeste mensen gratis. Sommige mensen betalen een klein bedrag. Deze ziekenhuizen staan zeer goed aangeschreven. Behalve de lange wachttijden ben ik een en al lof. Voor 45 minuten physiotherapie moest ik nog geen 3 euro betalen; ongeloofelijk. Inmiddels al 7 dagen zonder pijn en ook als ik geen medicijnen gebruik, dus ook dat probleem lijkt de wereld uit te zijn. Ik heb mijn laptop deze week beloond en verwend met de nieuwste Windows 7 Ultimate voor de prijs van 11 euro. Ze hadden eerst een Vista geinstalleerd voor dat bedrag maar daar kon ik na 1 dag al mee terug omdat ik de laptop om de 20 minuten op nieuw moest starten. Ze vonden het sneu dat ik terug moest komen en daarom installeerden ze de originele Windows 7 Ultimate gratis. Ik kan dat programma iedereen adviseren; geweldig om mee te werken.
Nu het vrijwilligerswerk stopt heb ik besloten om per 7 oktober als het jaarcontract van het apartement afloopt te gaan verhuizen naar het paradijselijke eiland Phuket om daar een tijd te gaan wonen. Omdat ik al veel in Bangkok gezien heb wil ik toch weer nieuwe dingen gaan zien. Ook wil ik het drukke en vervuilde Bangkok even inruilen voor een schone en rustige omgeving. Ik wil me op Phuket gaan wonen op een plek waar veel buitenlanders wonen wat leuk is voor de kontakten. In het weekend van 27 juli ga ik daar voor een dag of 4 naar toe om een goed huisje te zoeken. Ik moet zeggen dat ik erg veel zin heb om naar het mooiste plekje van Thailand te gaan verhuizen.
Het vervolg van dit verslag is een serieuze aangelegenheid omdat het over een belangrijke Thaise traditie gaat en wel over de “Khon” maskerdansen. Ik was afgelopen zaterdag voor een voorstelling naar het Theater Chalermkrung gegaan dat gespecialiseerd is in deze dansen. De ongeveer anderhalf uur durende voorstelling is gebaseerd op aspecten van de Thaise geschiedenis en eeuwenoude Thaise mythen en legendes. Het theater is gelegen in mijn eigen straat Charoen Krung, de oudste en langste straat van Bangkok. Met de taxi ben je dan toch nog 20 minuten onderweg. Het theater werd gebouwd als een koninklijke project en beschikt over high-tech verlichting en geluid, die een geheel nieuwe dimensie toevoegen aan de Thaise klassieke danskunst. De teksten warden op een scherm in het Engels boven het podium geprojecteerd; een prima vinding. Ook andere Thaise podiumkunsten (bioscoop, enz.) worden hier het hele jaar door opgevoerd. “ Khon “ wordt jaarlijks alleen tijdens de wintermaanden gespeeld.

Als onderdeel van Bangkoks’ 150ste verjaardag in 1931 schonk Koning Rama VII meer dan 9 miljoen baht uit zijn eigen vermogen om het theater Sala Chalermkrung te bouwen. Het werd de eerste bioscoop van zijn land omdat hij wilde dat zijn onderdanen voortaan ook konden genieten van populaire films en andere voorstellingen op deze lokatie. Met zijn elegante ontwerp wordt Sala Chalermkrung toegevoegd aan de rij van Thailands’ prestigeuse gebouwen.
De bouw werd gestart op 1 juli 1930. Aan Mam Chao Samaichalerm Kridakara, een in Frankrijk afgestudeerde architect, werd door HM Koning Rama VII toevertrouwd om de bouw te begeleiden. H.M. Koning Rama VII - die genadig de eerste steen legde voor de bouw - noemde het "Sala Chalermkrung" om ook architect te eren.
Sinds de opening op 2 juli 1933, heeft deze locatie de Thaise en buitenlandse bezoekers veel aangenaam entertainment gebracht. De buitenlanders komen vooral voor de traditionele Khon gemaskerde dansen. In de eerste jaren was het theater het modernste speelhuis in geheel Azie en het werd tevens Thailands’ eerste theater met airconditioning. Mensen uit de filmindustrie ontmoeten elkaar hier regelmatig en acteurs en aktrices worden hier opgeleid. Het is niet overdreven om te zeggen dat deze plek een legende is geworden. Daarom ook is het waardig om nog lang in goede staat bewaard te blijven. Fotograferen mocht in het theater begrijpelijkerwijs niet.

Het verhaal “Ramakien” in een notedop

De Ramakien is afgeleid van het Indische epos Ramayana, het 'Verhaal van Rama', dat meer dan 2.500 jaar geleden geschreven werd door Valmiki en zo'n 24.000 verzen bevat. In India alleen bestaan van het verhaal al verscheidene versies in verschillende talen, zoals het Sanskriet, Hindi en Tamil. De belangrijkste is de originele versie, in het Sanskriet. Het is niet enkel een groot en klassiek literair werk, maar eveneens het heilige boek van de hindoes, in belangrijkheid enkel overtroffen door de Veda's. Het verhaal van de Ramayana verspreidde zich ov er Zuidoost-Azië en werd vertaald in de landstalen van Thailand, Indonesië, Maleisië, Cambodja, Vietnam, Birma, Laos en de Filippijnen.
In Thailand bestaan er verschillende varianten en vormen van de Ramakien, de Thaise bewerking van het Indische epos. Er zijn door het hof gesponserde zowel als lokale versies, variërend van toneelstuk tot gemaskerd drama, en is vertegenwoordigd in andere kunstvormen, zoals beeldhouwwerken en muurschilderingen. De meest volledige versie van de Ramakien is een toneelstuk dat in 1785 werd bewerkt en geschreven door Rama I de eerste koning van de huidige Thaise Chakri-dynastie. Door haar langdurige en wijdverbreide populariteit is de Ramakien eveneens erg verweven met de Thaise levensstijl, die zich uit in de verschillende kunsten en het dagelijkse leven. Afbeeldingen van personages en scenes uit de Ramakien vindt men over heel Thailand terug, uitgebeeld in allerlei kunstvormen.
Het verhaal vertelt de geboorte van prins Rama als de zoon van koningin Kao Suriya en koning Totsarot van Ayutthaya , en diens latere huwelijk met Sida, de dochter van koning Janaka. Sida wordt ontvoerd door de demonenkoning Totsakan die haar wegvoert naar Longka, het huidige Sri Lanka. Vervolgens wordt de langdurige strijd tussen Rama en de tienkoppige Totsakan beschreven, waarin Rama wordt bijgestaan door mythische half-mens-half-dier personages, waaronder de heldhaftige aap-god Hanuman hier altijd voorgesteld met een wit masker. De strijd leidt tot de nederlaag van Totsakan en de redding van Sida, waarna Rama als koning terugkeert.

In khon, traditionele dansvoorstellingen, worden officiëel alle rollen -ook de vrouwelijke- enkel door mannen vertolkt. Bij lakhon daarentegen nemen zowel mannen als vrouwen deel. De thema's kunnen ingekorte versies van de Ramakien, of andere volksverhalen zijn. De volledige versie van de Ramakien telt 311 personages en een ononderbroken vertoning zou meer dan een maand in beslag nemen.
Khon-dansers zijn steeds gekleed in rijkelijk geborduurde, brokaten kostuums en de menselijke personages dragen een chadah als hoofdtooi, een soort vergulde kroon die veel weg heeft van een miniatuur-chedi. De dansers die demonen en apen voorstellen maken gebruik van maskers in gevarieerde vormen en kleuren om de verschillende personages uit te beelden. Door middel van een complex samenspel van moedra's en andere lichaamsbewegingen worden de verschillende situaties, gedachten en gevoelens in het verhaal duidelijk gemaakt. Elke handpositie heeft in combinatie met de positie van het lichaam een exact bepaalde betekenis. Het Sanskriet woord 'moedra', meestal vertaald als 'handpositie' en eveneens gebruikt in de boeddhistische iconografie, betekent dan ook letterlijk 'zegel' of 'afdruk'. Enkel geoefende khon-kenners zijn in staat de vele gebaren met hun nuances te onderscheiden. Het was een prachtige voorstelling, het verhaal was goed te volgen maar daarvoor moest je wel veel naar boven kijken.
Zoals gezegd geen foto’s van deze voorstelling en dat hoeft eigenlijk geen probleem te zijn. Afgelopen zaterdag las ik nl. in de krant over de “Pramong Nomklao Fishery Days”. Een grote tentoonstelling over vissen en visserij in Thailand. Ik moest er ver voor reizen; het vervelendste is als je naar de outskirts van de stad moet waar geen metro of skytrain komt. Je moet dan met een trage bus of taxi. Je ziet dan hoe groot Bangkok is en zelfs in de verre uithoeken is het nog even druk op de wegen. De tentoonstelling had veel thema’s maar het echt bijzondere was dat er vissen verzameld waren die vanwege hun bijzondere schoonheid het afgelopen jaar bekroond waren met belangrijke prijzen. Ik moet zeggen dat ik nooit geweten heb dat vissen zo mooi maar vooral zo apart van uiterlijk konden zijn. Ik kon aan het fotograferen blijven. De vissen hebben de meest vreemde uiterlijkheden en vreemde vormen of vervormingen. Of dit natuurlijk is of een gevolg van het manipuleren d.m.v fokprogramma’s of genetisch gerommel, ik weet het niet. Van de daargemaakte foto’s heb ik een apart album gemaakt dat ik aan de liefhebbers van vis van harte kan aanbevelen. Met Picasa heb ik de foto’s bewerkt met de bedoeling ze extra mooi in beeld te brengen. Het album komt binnenkort.
Mensen dat was het weer voor deze week. Ik stuur het maar voor het voetballen naar jullie toe. De wedstrijd wordt in Thailand 7 juli om 01:30 uur uitgezonden; dus dat wordt nachtwerk. Toi toi toi ermee allemaal en ik hoop dat er daar een gigantisch volksfeest mag losbarsten.
Bedankt natuurlijk weer voor het lezen. Ik hoop ook deze week weer dat jullie regelmatig een teken van leven deze kant op sturen want dat stel ik zeer op prijs en is gezellig.
Het ga jullie goed en graag dan weer tot de volgende week.
Met vriendelijke groet,
Ton