Zomerbloemen uit Thailand..

Goeie dag in Nederland en Belgie,welkom in Thailand waar het nu eindelijk volop zomer is met temperaturen schommelend tussen de 25 en 35 graden. Net als vorige week is het hier volop genieten van de simpele dingen van het leven. Ik hoop dat jullie dat ook min of meer kunnen zeggen. En uiteraard weer bedankt voor de ontvangen post, dank u, dank u. Het land is helemaal in de ban van de verkiezingen op 3 juli a.s. De verkiezingen zijn uitermate belangrijk voor de toekomst van Thailand. Inmiddels is er aan het politieke firmament een nieuwe ster verschenen. Het is een vrouw en ze heeft kans de eerste vrouwelijke premier van Thailand te worden. Ze is lijsttrekker voor de bij het volk maar vooral bij de armen populaire Peua Thai partij. Maar schrik niet.., haar naam is Yingluck Shinawatra en ze is de jongste zus van de voortvluchtige en veroordeelde ex-premier Thaksin Shinawatra. Die partij (de roden) staat er in de polls het beste voor en wil koste wat kost gaan regeren. Maar ze zijn als de dood zo bang dat ze door een coalitie van tegenstanders buiten spel zullen worden gezet. Om eerlijk te zijn verwacht ik sowieso grote problemen binnen nu en het einde van het jaar. Bij winst zal Peua Thai aan de macht van de rijken, het leger en het koningshuis gaan knabbelen of beter gezegd, de tanden erin zetten. Het leger zal dit traditiegetrouw niet accepteren en zullen rustig de kans afwachten in te grijpen. Komt Peua Thai niet aan de macht door coalities tegen hen dan zullen ze veel onrust gaan stoken en ben ik bang voor aanslagen. De situatie is zeer kritisch en meer dan 100 politieke figuren moeten tijdens campagnes door de politie dag en nacht beschermd worden. Het komende jaar is dus belangrijk voor de toekomst van het land. We zullen zien..

Bij het begin van dit verslag denk ik te mogen vaststellen dat het ‘inburgeringproces’ hier in
Thailand na 1,5 jaar voor mij wel voltooid is. Dat zullen jullie denk ik ook wel uit de verslagen op hebben kunnen maken. Ik praat daarin minder over mijzelf en meer over de dingen die ik doe. M.a.w. ik ben niet meer met mezelf en de omstandigheden bezig. Het woord ‘inburgering’ heeft denk ik voor iedereen ‘n andere betekenis. Voor mij is het belangrijk dat ik hier in Chiang Mai een harmonieuze balans heb gevonden tussen de ingrediënten die belangrijk zijn voor een tevreden leven. Ik denk daarbij aan een goede gezondheid, een evenwichtig dag en nachtritme, contacten, ontwikkeling, werk, vrije tijd, woonomstandigheden, het financiële plaatje, veiligheid, voedsel en sport. Omdat ik in de loop der jaren een stadsmens ben geworden heb ik bijvoorbeeld aan ‘integratie’ in een dorpsgemeenschap geen behoefte. Het vinden van een vrouwelijke partner is makkelijk als je flink met geld over de brug komt. Aan die stijl heb ik geen behoefte en wacht dus maar af. Het echt contact hebben met de mensen is met het starten van het vrijwilligerswerk in een stroomversnelling gekomen. In de school heb ik dagelijks fijne gesprekken met de leerkrachten en met Ebbe uit Denemarken. Ook kan ik tijdens de pauzes en de lessen met de universiteitsstudenten volop praten. Dat is voor mij voldoende. Het leren van het Thais heb ik ook weer nieuw leven ingeblazen. Ik kan zeker al langere tijd zeggen dat ik bij de 80% van de buitenlanders hoor die hier in Thailand naar volle tevredenheid leven. Overigens hebben 50% van die falang een relatie met een Thaise vrouw. Niemand met een Belgische.

Tijdens gesprekken na schooltijd wordt ik helemaal ingewijd in het leven en denken van de blinde kinderen. Dat houdt me thuis ook bezig. Hoe pak ik dit of dat aan? Tijdens mijn lessen staan de juffen Nii en Toy op de achtergrond en vertalen af en toe een zinnetje in het Thais maar vaak gaan ze de klas uit om iets anders te doen. Ik had gehoopt veel van hen te leren maar ze laten blijken de rollen om te willen draaien. Een keer heb ik de juf terug moeten roepen omdat een nieuwe groep kinderen ondeugend was maar dat lag aan mij omdat ze me niet goed verstonden. Toch is hun aanwezigheid van tijd tot tijd belangrijk en vooral bij de uitleg van nieuwe dingen. Je moet er steeds bewust mee bezig zijn om de aandacht van de kinderen bij de les te houden. Doe je dat goed dan zijn ze zo mak als een schaapje en leren ze vlot bij. Er wordt hard gewerkt om op het einde van het schooljaar een goed resultaat neer te zetten. Het groepje universiteitsstudenten is dagelijks zeer klein. Te klein naar m’n zin. Ze lopen daar stage omdat ze later leerkracht worden in het speciaal onderwijs. Na de lessen om 4 uur moeten ze echter nog vaak de leerkracht die hen begeleidt helpen en komen dan niet of te laat naar het Engels dat om 4:30uur begint.

In dit verslag het derde en laatste verhaal over een bergvolk dat hier in het noorden van Thailand leeft. Daarmee hebben we dan de drie grootste volkeren die hoog in de bergen wonen onder de loep genomen. Deze keer had ik een dorp hoog in de bergen in Chiang Dong, een prachtig berggebied op ongeveer 70 km. van Chiang Mai willen bezoeken. Het is het enige Akha dorp in de provincie Chiang Mai. Ik had er echter van te voren al m’n twijfels over. Je zou daar een gids moeten vinden die je in 4 uren tijd naar boven brengt. Het is dan dezelfde dag ook 4 uren terug lopen. Bij aankomst regende het dat het goot en er wilde maar geen einde aan komen. In een restaurantje aan de voet van de berg vroeg ik naar een gids maar die was onderweg naar boven en ging maar een keer per dag. Hij werkte alleen voor touristengroepen die van Chiang Mai afkomen. Ik heb toen besloten om er vanaf te zien. Te lastig voor een stuk of 7 foto’s. Ook zei men dat bij regen de mensen daar in hun hutten zitten en je ze niet kunt ontmoeten. Alleen naar boven gaan was geen optie omdat je verrast kunt worden door slechte weersomstandigheden en verkeerde paden kunt kiezen. Daarom veel feiten over de Akha bij elkaar gezocht en daar een verhaaltje van gemaakt.

Afgelopen week ben ik er ook een hele dag op uit geweest om de schitterende zomerbloemen in en rondom Chiang Mai vast te leggen. Het aantal en de schoonheid van die zomerbodes is bijna onbeperkt. De meeste daarvan zijn in de vrije natuur gevonden maar de mooie rozen mocht ik van een vrouw in haar prachtige tuin fotograferen. In de natuur hier zie je nog veel vlinders; net als in de Nederlandse natuur zo’n 50 jaar geleden. Volgens mij zijn daar de vlinders door de activiteiten van de mensen zoals vooral de woningbouw uit de natuur verdreven. Het is moeilijk om een vlinder te fotograferen als je niet de speciale apparatuur en vooral geen telelens hebt. Vlinders zijn enorm schuw. Toch is het een keer (zie foto) gelukt.

Als je een dorp van het Akha volk binnengaat loop je eerst door een speciale toegangspoort en aan de andere kant is er nog een voor als je weer vertrekt. Op die manier markeren de Akha hun woongebied en sluiten de poort als daar ongenode gasten binnen willen.
Iedereen moet eerst door die poort waar je overigens ook langs af kunt lopen; er zit geen muur of ander hekwerk aan vast.. Ook het jaarlijkse schommelfeest en hun exotische kleding zijn uiterlijke kenmerken van de kleurrijke Akha . De leden van deze stam worden door andere Thai nog wel eens aangesproken met “Kaw” wat "lagere slaaf" betekent. Het is begrijpelijk dat ze dat woord niet graag horen.
In de loop der eeuwen hebben ze een rijke en complexe cultuur ontwikkeld die voorziet in gebruiken en gedragsregels voor alle denkbare levensomstandigheden. De grondbeginselen, normen en waarden van hun tradities zijn voor zover bekend minimaal duizend jaar oud. Ze hebben verschillende oorlogen, opstanden en moderniseringen goed doorstaan, zelfs nadat velen naar andere landen vertrokken. Als je de Akha vergelijkt met andere bergvolkeren dan zijn zij niet alleen het meest mensenschuw, het armste en meest spirituele volk maar ook staat hun cultuur het verste af van de Thaise manier van leven. Ze verzetten zich met hand en tand tegen pogingen van anderen om die tegenstellingen uit de weg te ruimen.

de Akha komen oorspronkelijk waarschijnlijk uit het Tibetaanse hoogland, van waaruit zij vele eeuwen geleden naar de Chinese provincie Yunnan vertrokken. Het is me opgevallen dat meerdere bergvolkeren hier in Thailand ‘waarschijnlijk’ van oorsprong uit dat Tibetaanse hoogland komen maar niemand weet dat precies. Zelfs vandaag de dag woont een groot deel van hen nog in China; later verhuisden velen naar Laos, Birma en Vietnam.
Rond 1903 werden de eerste Akha dorpen op Thaise bodem gebouwd nabij de grens met Birma. Na het einde van de Tweede Wereldoorlog waren er zo’n 2500 Akha in Thailand maar de meeste hebben zich hier pas de laatste 30-40 jaar hier gevestigd. Ze woonden in het begin vooral in het waterscheidinggebied van de Mae Kok rivier maar werden later door overbevolking gedwongen zich te verspreiden over andere gebieden. Inmiddels is hun aantal uitgegroeid tot meer dan 50.000 en 90% van hen hebben in de provincie Chiang Rai hun nieuwe thuis gevonden; de rest is verdeeld over diverse Thaise provincies. Hun emigratie is zelfs vandaag de dag nog niet afgesloten; nog elke dag komen er Akha naar Thailand.

Het Akha volk heeft wel een eigen taal maar schrijven hebben ze nooit geleerd. Dat wordt ten dele weer goedgemaakt door mondelinge overdracht van legendes, spreekwoorden en rituelen aan de jongeren. Die leren daardoor wie ze zijn en wat het betekent om een Akha te zijn. De meeste zijn bijvoorbeeld in staat om alle namen van de mannelijke voorouders te onthouden. Er zijn inmiddels 65 Akha generaties en alle namen eindigen met “DZO Tah Pah“, de vader van alle Akha. Met deze lijst bewijzen ze eer aan hun voorouders die niet alleen de bron van hun eigen leven zijn, maar hen ook hebben uitgerust met alle kennis zodat ze alle problemen in het leven de baas kunnen worden. Ook kennen ze hun familiegeschiedenis goed en kennen zelfs alle stadia van de stammenmigratie uit het hoofd. Als ik over dit soort tradities lees en ervan hoor ben ik altijd onder de indruk van de simpele maar oh zo krachtige wijsheid van dit soort volkeren. Onderzoek heeft uitgewezen dat de gebruiken van de Akha in alle landen waar ze wonen verbazingwekkend veel op elkaar lijken ondanks dat er niets op papier staat ! Als je die dorpjes, de levensomstandigheden en de mensen eens van wat dichterbij bekijkt dan zou je zeggen: “Die maken het niet lang meer; dit is een aflopende zaak”. Ik denk dat ze vooral overleven door hun enorm sterke persoonlijkheid en misschien ook omdat ze een heel beetje a-sociaal zijn en zich niet laten beïnvloeden. “Aan anderen besteden wij onze energie niet; die moeten maar voor zichzelf zorgen“. “Dit is mijn volk, zo deden we dat vroeger; zo doen we het nu en zo doen we het in de toekomst en daarmee basta”. Het opnoemen van de voorouderlijst, samen met vele kleurrijke legendes en rituelen wordt meestal bewaard voor bijzondere gebeurtenissen in de Akha gemeenschap. Zo’n gebeurtenis is bijvoorbeeld de begrafenis van een overleden lid van de stam.

Over die mooie legendes gesproken: volgens een legende van het Akha volk leefden oorspronkelijk op aarde alleen maar mannen. Op een dag besloot hun God om elk land een vrouw te geven. Het nieuws werd met grote vreugde ontvangen en de leiders van elk land mochten een vrouw op gaan halen voor zichzelf. Helaas werd de Akha-man onder weg opgehouden. Toen hij te laat arriveerde, waren alle vrouwen al verdeeld en was er geen een meer voor hem; zelfs geen Belgische. Dus ging hij teleurgesteld terug naar huis. Op zijn weg ontmoette hij echter een daar ronddwalend “spookmeisje“. Omdat hij zeker niet met lege handen naar zijn volk terug wilde keren maakte hij haar tot zijn vrouw. Zo werd ze de eerste moeder van de Akha.

In een Akha-familie is de man het hoofd. Hij is de eerste die begint met eten. En als hij er niet is zal zijn voedsel worden bewaard en zijn prakje later worden opgewarmd. Er is geen morele beperking wat betreft het aantal vrouwen dat hij erop na houdt. Hij kan zoveel vrouwen hebben als hij kan onderhouden.
Jonge Akha mensen kunnen zelf hun levenspartner kiezen; de ouders moeten echter wel toestemming geven voor het huwelijk. Men let er dan vooral op dat het echtpaar niet aan elkaar gerelateerd is, du een partner te vinden met wie je niet ver verwant bent. De laatste zeven generaties mogen geen gemeenschappelijke voorouder meer hebben. Dit wordt vooral bewerkstelligd door ‘n partner in een ander dorp op te snorren.
Hun moeders zijn uitgerust met bijzonder mooie jassen en schoudertassen. Ze dragen zilveren sieraden in hun zorgvuldig verpakte tulbanden. Ook paraderen ze rond met mooie halsringen, armbanden en kettingen - ook van zilver gemaakt - om de jonge meisjes te imponeren. De jonge mannen blijven voor een langere tijd met vrienden of familie in de dorpen en helpen die gedurende de dag op het werk. Dit geeft hen de mogelijkheid om naar de meisjes te kijken in hun natuurlijke omgeving tijdens het uitvoeren van hun werk.

Jongelui, dat was het dan weer voor deze keer. Binnen 3 weken ben ik weer terug en ik hoop hier zeker tot aan september van dit jaar (2 jaar) mee door te gaan. Bedankt weer voor jullie kostbare tijd en graag weer tot dan !

Met vriendelijke groet,

Ton