Even iets anders..

Hallo dames en heren, goedemorgen en welkom vanuit Noord Thailand. Alles goed in Nederland en België? In Nederland natuurlijk niet echt na het verschrikkelijke bloedbad in Alphen a/d Rijn. Je moet maar de pech hebben dat je daar toevallig rondloopt. Het is nu vooral te hopen dat het aantal dodelijke slachtoffers niet nog verder oploopt en de gewonden voorspoedig zullen genezen. Hier is na een week of 6 problemen met allergie gehad te hebben weer alles prima en ben ik ook weer actief. Dit vooral dankzij een combinatie van medicijnen en wat preventieve maatregelen. Zo draag ik voortaan een mondkapje als ik langer buiten ben (went heel vlug en is niet hinderlijk), eet extra veel fruit, sport veel en houdt de kamer goed stofvrij. Gelukkig heb ik de studie ook weer voort kunnen zetten want die had een dikke maand stil gelegen.

Dit verslag heeft misschien een wat taaiere inhoud dan de meeste voorafgaande. Het is geen verhaal over interessante plekken die bezichtigd zijn met bijpassende foto’s. Nee, het is meer een verhaal over dingen die me zo tussen de regels bezig houden.
Ik vind het belangrijk te zeggen dat ik hier spreek over mijn eigen ervaringen en m’n eigen mening. Alleen de onderdelen met cijfers zijn op het internet opgezocht. Wat ik vooral probeer te voorkomen is een verslag met kopiëren en plakken snel in elkaar te flansen. Het vastleggen van m’n eigen beleving van dingen is het belangrijkste.

Als je in een vreemd land woont wordt je elke dag geconfronteerd met zaken die anders zijn dan in je eigen land. Die verschillen zetten me vaak onbewust aan het denken en je gaat zoeken naar de achtergronden. Ik praat hier niet over culturele verschillen, zoals hoe men woont of wat men eet, maar over de verschillen in ontwikkeling. Mensen kunnen zich ontwikkelen en landen kunnen dat ook. Of een mens zich al dan niet wil ontplooien kan vaak door hem of haar zelf worden bepaald maar in veler ogen niet altijd. Ontplooiing kun je zien als een hobby en sommigen gebruiken het om op de maatschappelijke ladder wat verder naar boven te klauteren. Soms zijn er mensen die veel capaciteiten hebben maar daar verder niets mee doen. Ook kun je zeggen “Ik ga m’n hersenen niet pijnigen en ga liever vissen; of “ik heb een leuke baan, wat zou ik me druk maken?” Dan weer zie je dat mensen met beperkte vermogens alles eruit persen wat er in zit en het maatschappelijk gezien nog relatief ver schoppen. Iedereen is vrij om zich al dan niet verder te ontwikkelen. Een mens mag niet negatief beoordeeld worden als hij of zij een meer passievere houding aanneemt; immers het is zijn of haar eigen leven. Veel mensen zouden graag wat meer tijd hebben om interessante boeken open te slaan maar kunnen dat niet door een zware baan en/of het zorgen voor het gezin. Als ze dan al eens tijd hebben kiezen ze liever voor een relaxed puzzelboekje of een Konsalik. Wil je jezelf per sé ontplooien dan geldt m.i.: ‘waar een wil is, is een bosje‘. Sommige mensen klagen over gemiste kansen maar je ziet ze nooit met een boek in de hand. Mensen die werk maken van hun ontwikkeling worden daar meestal wel extra voor beloond want inzet wordt meestal beloond binnen onze cultuur. Soms wordt je materieel beloond en ook vaak door meer levensvreugde. Zoals gezegd, dat geldt niet alleen voor mensen maar ook voor landen:

Of Thailand (70 miljoen inwoners) nog steeds een ontwikkelingsland is? Daar zijn de meningen sterk over verdeeld. Sommige zaken vind ik hier beter ontwikkeld dan in Nederland, bij andere elementen trekt Nederland het voortouw. Maar bij een beoordeling gaat het er niet altijd om wat je eigen indruk is.
Toeristen zullen meestal zeggen dat Thailand goed ontwikkeld is omdat zij hier niet met armoede worden geconfronteerd. Ga je naar Patthaya, Phuket, Chiang Mai of grote delen van de hoofdstad, dan zie je ook rijkdom. Als je wilt weten of een land al dan niet een ontwikkelingsland is, moet je echt de feiten boven tafel zien te krijgen. Hieronder de kenmerken van een ontwikkelingsland volgens Internationale Organisaties op het gebied van ontwikkelingssamenwerking. De cijfers zoals die voor Thailand gelden heb ik er bij gezocht.

Hoge staatsschuld: Thailand doet het goed met een staatschuld van maar 45,9% van het BNP (de omvang van een economie).
Ter vergelijking: Nederland staat 25e met 64,6%. België staat 9de met 102,5%.
Het aantal analfabeten: In Thailand 4,7% dat zijn zo’n 3 miljoen mensen.
Ondervoeding: hier toch nog 20%.
Hoog percentage agrariërs: 16 miljoen mensen leven hier van de agrarische sector. Dat is 22,8%
Middenstand: (middleclass) 24% van de bevolking hoort bij de sterk groeiende middenstand maar gevreesd moet worden dat zij veel schulden hebben. In ieder geval hebben ze weinig eigen kapitaal.
Kinderarbeid: tussen de 800.000 en 1,5 miljoen kinderen werken.
Ontbrekende vrouwenemancipatie: ver gevorderde emancipatie maar vrouwen krijgen vaak lagere salarissen.
Veel kinderen per gezin: sinds 1970 teruggebracht van gemiddeld 7 naar 1,2 kinderen per gezin.
Slechte hygiëne: een van de meest belangrijke aandachtpunten voor Thaise mensen is hun persoonlijke lichaamshygiëne.
Laag energieverbruik: bijvoorbeeld omdat er weinig auto’s zijn, er weinig industrie is enz. Het gebruik in Thailand loopt sinds de jaren 70 sterk op. In Nederland zie je nu het energieverbruik sterk oplopen omdat de economie na de crisis aantrekt.

Ik waag me er niet aan om hieruit conclusies te trekken. Dat vergt meer expertise dan ik in huis heb. Dus weet ik nog steeds niet of Thailand een ontwikkelingsland is. Soms denk ik ‘nee‘, soms ‘ja‘. Ik vind wel dat er op veel punten goed gescoord wordt. De levensstandaard is in Thailand op veel plaatsen vergelijkbaar met die in Nederland als je bijvoorbeeld kijkt naar de wegen, telefoon, internet, voedsel, gezondheidszorg, het postsysteem en ga zo maar door.
Volgens mij is het systeem van ‘zorgen voor de ouders’ een van de grootste oorzaken van leerachterstanden en het ten dele stoppen van de ontwikkeling van jeugdige mensen. Teveel kinderen kunnen zich niet ontwikkelen omdat hun ouders eisen dat er rijst op de plank komt. Ze verlaten dus zeer de jong de school. En als ze wel naar school mogen is het schoolsysteem vaak ondermaats in onze ogen. Onderzoeken hebben uitgewezen dat het niveau van de leerprestaties maar nauwelijks opgekrikt wordt. Het zou maar al te makkelijk zijn als je het schoolsysteem en de leerkrachten de schuld geeft van alles. Nee, er zijn meer factoren:

Uit een onderzoek door het Ministerie van Volksgezondheid bleek dat 67 procent van de vijf jaar oude kinderen een normale ontwikkeling had.
40 procent van de Thaise kinderen van 6 jaar heeft een IQ-score van 91,4 gemiddeld in de 90-110 IQ marge die wordt beschouwd als zijnde een normale of gemiddelde intelligentie. Maar nog eens 25 procent scoort lager dan 90.
Mindere leerprestaties worden weerspiegeld in diverse, zeg maar ‘internationale’ Cito-toetsen. Daar staat Thailand internationaal gerangschikt op de 47ste plaats van de 58 landen. De scores waren beduidend lager dan het internationale gemiddelde.

Is het IQ ook bepaald door het ras ?

Dit is een bijzonder beladen onderwerp. Vaak wordt ten onrechte gedacht dat IQ volledig aangeboren is. Immers, op een traditionele IQ test scoren Aziaten gemiddeld hoger dan blanken. Blanken scoren weer hoger dan negers.
Het is bijzonder onwaarschijnlijk dat intelligentie zoals we het meten volledig aangeboren is. Er zijn talloze andere factoren die de gevonden verschillen kunnen verklaren. Zaken als cultureel bepaalde ijver, iemands sociaal-economische status, gezondheid en opleidingsverschillen zijn verschillend verdeeld tussen rassen. Het zou daardoor zelfs raar zijn als er geen verschillen gevonden zouden worden tussen rassen. Vooral het item ‘cultureel bepaalde ijver’ vind ik zo interessant. De Thai steken vaak niet onder stoelen of banken dat ze zichzelf niet zo actief vinden maar eerder lui. Vaak liggen ze liever languit onderuit bij het wazige buisje. Ik geloof wel dat het weer hier ook z’n invloed op heeft. Als het zoals deze week gemiddeld 35 graden is wordt je automatisch wel wat slomer.

Nationaliteit

Volgens 'populair geloof' zouden Belgen dommer zijn dan Nederlanders maar slimmer dan Amerikanen. Dat Belgen slimmer zijn dan Amerikanen klopt, maar hun scores op IQ tests verschillen niet van die van Nederlanders. Dit komt vooral omdat de IQ testen in België uitgevoerd worden langs de grens met Nederland waar veel Nederlanders wonen; die laten ze dan meedoen. België moet zeker tot de ontwikkelingslanden beschouwd worden omdat velen de ta(a)len van hun eigen land nog niet eens kunnen spreken.
Verschillen tussen landen in IQ scores zijn er veelvuldig. Dit wordt primair veroorzaakt door verschillen in opleidingsniveau. Hoe 'hoger opgeleid' een land is hoe 'slimmer' het land is.
Conclusie : opleiding, opleiding en nog eens opleiding.. In het algemeen wordt erkend dat het schoolsysteem hier op diverse punten voor verbetering vatbaar is. De volgende factoren spelen volgens mij een rol:

Te weinig belang hechten aan het leren van Engels
Te veel leerlingen in de klas
Het onderwijssysteem op zich
Tè moeilijke lesstof
Corruptie
Nationalisme
Geld
Fun

Het onderwijssysteem

Belangrijk in het onderwijs is dat het met de tijd meegaat en soms zelfs vooruitloopt op ontwikkelingen. Dat is lastig voor leerkrachten. Waren ze net gewend aan eerdere veranderingen, moeten ze nu weer op cursus. In Thailand werkt het zo niet. Men houdt er niet van om systemen steeds aan te passen. Het zich kritisch opstellen van leerkrachten t.a.v. het systeem wordt ook al niet op prijs gesteld. Te lastig en het verstoort de orde. In het onderwijs is veel tijd en aandacht voor culturele aspecten en het lesgeven moet vooral ‘sanuk’ (leuk) worden ervaren. Omdat de leerlingen graag kleurplaatjes kleuren behoort het kleurpotlood
het meest gebruikte leermiddelen en is zeker populairder dan het boek: als de leerling maar gelukkig is, stil is en bezig wordt vaak gedacht.

De te moeilijke lesstof is ook een gevolg van corruptie. Op de blindenschool kwamen verschillende kinderen uit de hogere klassen naar me toe met vragen over hun huiswerk Engels. Als je dan de teksten en de vragen leest merk je meteen dat die te moeilijk zijn voor hun niveau. Ze snappen dan ook helemaal niets van zo’n tekst. Om het niveau van het onderwijs van de Engelse taal op te krikken heeft men hier het niveau van de lesstof enkele jaren geleden flink opgeschroefd. Maar men wil daar vooral internationaal mee scoren. Het is niet het belangrijkste dat de kinderen het goed leren, nee met wil laten zien dat er op niveau les gegeven wordt. Ook heeft elk kind al een persoonlijk dossier waarin de vorderingen vermeld worden. Op een kaartsysteem wordt vermeld dat het kind een bepaalde lesstof heeft doorgewerkt en de leerkracht moet dat dan afparaferen. Dat afparaferen is hier voor veel leerkrachten belangrijker dan de vraag of de stof ook werkelijk gesnapt is. Op papier klopt alles en daar gaat het om ! Bij tentamens of proefwerken wordt er gespiekt en onder elkaar voorgezegd. De leraren laten dit toe omdat het werk dan beter wordt; bij inspecties kan de leerkracht dan aantonen dat het proefwerk ook inderdaad goed is gemaakt.

Er wordt ook vaak gezegd dat de jeugd zelf de oorzaak is. Ze houden zicht bezig met criminaliteit en illegale drugs. De jonge mensen die in dat milieu terecht zijn gekomen worden hier uitsluitend als misdadigers behandeld en moeten van straat gehaald worden. “Opsluiten dien handel” en het liefst nog de sleutel weggooien. Je moet dan zeggen dat het een sociaal maatschappelijke kwaal is en dat het verstandiger zou zijn die jeugd als patiënt of als slachtoffer te zien.
Vooral in de laagste sociale klasse zijn te veel kinderen bezig met het zorgen voor hun ouders en missen daardoor kansen voor verdere ontwikkeling. Het is de omgekeerde wereld tegenover wat je in Nederland gewend bent. Daar spenderen ouders geld voor de opleiding en bijscholing van hun kinderen. Hier gaan die kinderen vaak al heel jong werken om geld aan de ouders te kunnen geven zodat die min of meer comfortabel kunnen leven. De kinderen moeten zo vlug mogelijk gaan werken; zo is het hier altijd geweest. En de kinderen, en zeker die kinderen die goed kunnen leren, wordt zodoende een mooie toekomst geblokkeerd en zijn ongelukkig in het werk onder hun niveau. Ze voelen zich langzamerhand de buitengesloten “outcast”.

Natuurlijk is er voor een aantal kinderen al verbetering van de situatie. Als de ouders en het kind het voor elkaar krijgen om die spiraal te doorbreken en een fatsoenlijke volledige opvoeding krijgen en bijvoorbeeld naar een college kunnen worden de dingen een stuk makkelijker. Iedere ouder en kind die dat voor elkaar krijgen vormen ook weer een voorbeeld voor anderen.

Mensen, hiermee beëindig ik deze uitzending. Volgend weekend is het hier het wereldberoemde Chiang Mai Songkran Waterfestival. Ik ga daar zeker wat over schrijven maar weet nog niet of ik er aan mee zal doen. Bedankt weer voor het lezen en volgende week is er dan weer een nieuwe uitzending.

Met vriendelijke groet,
Ton