Wet, wet, wet. Songkran Chiang Mai 2011..

Hallo beste mensen, welkom terug in Chiang Mai waar het leven goed is. Ik hoop hetzelfde voor jullie. Bedankt weer voor de interessante reacties op het verhaaltje over ‘ontwikkeling‘; blijkbaar was het toch niet te saai. Inmiddels is de allergie nagenoeg verdwenen waar ik zeer blij mee ben. De zakken vol met medicijnen en tissues zijn op weg naar de vuilnisbelt. Ik had op ’n gegeven moment in de gaten dat ik die kwaal zelf kon overwinnen door wat meer weerstand op te bouwen: een mondkapje, meer fruit eten, wat meer sporten en iets minder inspanning door studie waren inderdaad de goeie remedie. Temperaturen van zo’n 35 graden gemiddeld en het pollenprobleem zijn zaken waar je mee moet leren omgaan en je tegen moet wapenen; dit soort dingen hoort ook bij de integratie in de natuur van je nieuwe omgeving.

Inmiddels is het Songkran feest in Thailand voorbij maar wel ten koste van meer dan 300 doden. In Nederland zou dit een reden zijn om het feest af te schaffen. Hier is dat ondenkbaar en onmogelijk. Songkran in Thailand en met name in Chiang Mai is wereldberoemd en wordt beschouwd als het traditionele nieuwjaarsfeest. Volgens sommige Traditionele Thai wordt het feest door menigeen niet helemaal gevierd zoals het bedoeld is. Immers vroeger werd het water dat over de Boeddha werd gegoten opgevangen en de mensen besprenkelden elkaars schouders voorzichtig met dat wijwater.
Tijdens het feest nu zie je dat die mensen eerst anderen soft besprenkelen en vervolgens zelf compleet worden afgedoucht. Tegenwoordig is het feest meer gefocust op het smijten met water. De laatste jaren komt er meer de roep om ook iets aan het festival te veranderen en vooral het alcohol gebruik terug te dringen. Veel mensen vinden het te gevaarlijk worden. Vooral het nat gooien van motorrijders leidt nog wel eens tot ongelukken.
Elk jaar worden die vochtige dagen rond het midden van april (de heetste periode) gevierd; het is vooral een tijd om te lachen en plezier te maken. De traditioneel wat ingetogen Thai mogen zich met Songkran uitleven en hoe..! Buitenlanders die hier wonen of speciaal voor dit feest naar het noorden komen doen volop mee. Er zijn ook offer- en dankceremonies, een processie en familiefeesten maar het ‘main event of all main events’ is de tenminste 3 dagen durende waterveldslag die voor menigeen zelfs 5 dagen duurt.

De oude binnenstad vormt een charmant silhouet voor het feest en de watervechtjassen komen van heinde en verre om hier alleen of met een groep aan die burgeroorlog deel te nemen. Het ontwerp van de stad is een perfect scenario voor dat alles. De city wordt namelijk omringd door een tot aan de rand toe gevulde oude gracht die tijdens de 3 dagen wordt omringd door tienduizenden feestvierders. Bij het vullen van het emmertje of het pistool kukelt menigeen de gracht in. “Mai pen rai..” ‘Geeft niks’ en natter dan je al was kun je niet meer worden. Plaatsen waar de gracht gevaarlijk diep is zijn afgebakend, ook zijn er vooral in het centrum ‘no-alcohol zones’ die volgens goed Thais gebruik slecht in acht genomen worden. Een Thaise man vertelde me dat er elk jaar mensen verdrinken in die grachtengordel en dat vooral door alcoholgebruik. Hij zei dat het er afgelopen jaar zelfs 5 waren. Dat komt niet echt geloofwaardig over omdat een drenkeling door al die mensen nauwelijks over het hoofd gezien kan worden. Maar er zijn ook feestelingen die in de nacht al dan niet per ongeluk en ongezien te water raken. Het centrum van de city is dus de water-war-zone en tot mijn schrik zag ik dat er bij de Kad Suan Kaew shoppingmall waar ik elke dag ga eten, een 2de front is ingericht.
Wil je kliedernat worden kom dan naar Chiang Mai. Niemand maar ook niemand die de weg op gaat wordt gespaard. Maar vooral is het een feest van plezier en muziek. De warmte is natuurlijk met al dat koelwater geen probleem meer. Kolossale ijsblokken worden in de watercontainers gegooid om de douche zo koud mogelijk te maken. En de sfeer is gewoonweg “crazy”.

Het is nu 11 april; 2 dagen voor het begin van het festival. Je kunt al niet meer de stad door zonder een nat pak krijgen als je in een open voertuig zit. Ik heb het geprobeerd omdat ik graag wat foto’s van de voorbereidingen wilde maken. Op een bepaalde plek was de gekkigheid al begonnen en vanwege het eenrichtingsverkeer moest iedereen daar langs. Geweldig om te zien! De gemeentewerkers waren bezig zo’n 3 meter hoge waterbassins te plaatsen. Via een speciaal daarvoor ingericht oplegger vol met compressoren en buizen gaat dat water naar een groot aantal water-tankstations waar je uit 2 of 4 constant geopende kranen zuiver water kunt tappen (zie foto). Er zijn verschillende van deze tankstations in het centrum. Ik had me verscholen achter een grote plant in een kroeg omdat ik de camera graag droog hield. Maar een Engelsman zag me en ik kreeg meedogenloos een volle emmer over de rug. Lachen dus….hmm. Maar de camera was nog heel. Die buitenlanders daar zijn de grootste smiechten; ze zitten echt te loeren op mensen die proberen niet nat te worden en zich verschuilen; je bent kansloos. Het meest effectieve wapen is de emmer. Die worden langs de weg verkocht zoals ook waterguns en maskers. Van zo’n waterpistool wordt je niet echt heel nat, maar zo’n volle emmer mist z’n uitwerking niet. Het feest duurt officieel 3 dagen maar het telt 7 ‘dangerous days‘. Dit heeft ook te maken met de ongeveer 1 week durende grote vakantie van de werkenden. De kinderen hebben 6 weken. Op de eerste dag waren er al 29 doden in het verkeer. Alcohol is de grote boosdoener. Thaise mensen werken hard en vaak ook veel uren. Als ze dan eindelijk een week vakantie hebben komt er voor velen een ontlading en menigeen gaat helemaal door het lint als er alcohol in het spel komt. Vergelijk het maar met de bouwvakvakantie in Nederland zoals die zo’n 20 jaar geleden nog gevierd werd. Langzamerhand begin ik her en der vriendschappelijke banden te krijgen met mensen waar ik vaker mee om ga. Zo ook met de familie van het restaurantje waar ik altijd ga eten. Ik vroeg aan hun kinderen waar hun waterpistool was, maar de moeder zei dat ze die zich helaas niet konden veroorloven.
Dus met 6 mensen op 2 motorbikes naar de stad om een watergun voor ze aan te schaffen. Alle 4 zochten ze een mooi setje uit met een pistool, een pomp en een waterreservoir op de rug en afgedekt met een Micky Mouse. Ze waren natuurlijk door het dolle heen en ze vonden dat ík voor het testen het meest geschikte doelwit was....hmm. Het zijn ook dankbare mensen want op de 2de Songkrandag waren ze hier naar de receptie gegaan om me op te sporen. Ze vroegen of ik op die donderdag mee wilde gaan op de pick-up truck. Natuurlijk wilde ik dat wel ! M’n eerste kennismaking met het Chiang Mai Sonkran festival is dan ook een heel bijzondere ervaring geworden. Maar eerst:

Prepare for battle..!

Het is verstandig om je voor te bereiden op het Songkran feest. Als je niet nat wilt worden moet je uitzoeken waar nog gedemilitariseerde zones zijn waar je naar toe kunt. Maar dan kun je nog verrast worden. Kostbare spullen zoals je camera, horloge en de gsm laat je thuis of je stopt ze in speciaal daarvoor gemaakte waterdichte etuis. Graag had ik tijdens de piekdagen meer foto’s gemaakt maar je camera overleeft dat geheid niet.
Sommige mensen hamsteren flink en blijven 3 dagen binnen of gaan op vakantie naar plekken waar het nog droog is. Het ontlopen van de nattigheid geeft natuurlijk minder risico’s dan het meedoen zoals dat historisch voor alle militaire campagnes geldt. Ik heb gehoord dat mensen die elke dag meedoen (tussen de 3 en 5 dagen) ziek kunnen worden tengevolge van het schommelen van de lichaamstemperaturen en het binnenkrijgen van vuil via mond neus of huid. In het water zit vaak vuiligheid en sommige viezeriken mixen het grachtenwater met allerlei troep; sommige zelfs met hun eigen afvalwater waar je dus ‘zeiknat‘ van wordt. Natuurlijk moet hier de invloed van alcohol en uitputting ook niet vergeten worden. (vergelijk het maar met Aswoensdag).
Meedoen betekent dat je jezelf bewust bent doorweekt te worden van top tot teen. In de straten vooral rond de gracht zie je moessons van rondspetterend water en elke straathoek is bezet door een leger kinderen die je bekogelen met waterpistolen. Zit je op de fiets, de motor of in een tuk-tuk dan is er ook geen compassie; zij vormen zelfs eerder een geliefd doelwit. Dus, de aanval is de beste verdediging, maar vooral een goede stap om aan de pret deel te nemen en anderen met hun eigen wapens te bestrijden. Er zijn enkele speciale doelwitten. Allereerst natuurlijk de meisjes, dan de met drinkende feestvierders gevulde pick-up trucks en alle open voertuigen. Die trucks hebben natuurlijk ook bakken vol met water bij zich. De pick-up truck vol met mensen is een kenmerk van Thailand. Ik las wel dat het officieel wettelijk verboden is om achter op een pick-up laadbak te zitten. Sommige groepjes buitenlanders hebben voor een hele dag een tuk-tuk afgehuurd waarvan de overkapping is verwijderd. Nu en dan zie je veldslagen tussen de ene en de andere kant van de weg. Ook zijn er leuke vermommingen zoals een vent in compleet duikerspak en zwemvliezen met waterreservoir op de rug maar ben je apart uitgedost dan ben je ook extra de pineut. De wisselwerking is er vooral tussen de mensen langs de weg en het verkeer op de weg. Als vreemdeling kun je je ook aansluiten bij een groep van de locale bevolking; dat vinden ze heel leuk en je wordt verwelkomd met een borrel en…juist ja, vloedgolven water. Een Songkrandag eindigt pas als het nacht wordt en wat de wateroorlog betreft, daarvoor geldt officieus een wapenstilstand vanaf ongeveer 7 uur in de avond; maar niet iedereen neemt die in acht. De volgende dag gaat het vanaf het middaguur weer verder. Ik krijg steeds meer zin om mee te doen.

Het is nu woensdag 13 april, D-day en het feest is dus begonnen. De komende 5 dagen moet het gemiddeld zo’n 37 graden warm worden; er zit zelfs 1 dag van 40 graden tussen. Vreemd genoeg regent het hier nu (laat in de morgen) pijpenstelen. In de ochtend gaan de mensen naar de tempel om de Lord Boeddha te bedanken en zijn zegen te vragen voor het nieuwe jaar. Jonge mensen gieten water over de handen van de ouders om zich te verontschuldigen voor hun ondeugende daden van het afgelopen jaar. Natuurlijk eet men eerst samen en dan kan “The Battle of Chiang Mai” beginnen. Maar helaas, ik kan het nu wel vast zeggen, de eerste en belangrijkste Songkrandag is voor 80% een fiasco geworden omdat het de hele dag is blijven regenen en het was nog koud ook. Er is volgens mij niets te bedenken wat meer elkaars tegenpool of contrast is dan ‘Songkran’ en ‘regenweer‘.

Vandaag, donderdag 14 juni, de 2de dag moet het er dus echt van komen en de voorspelling voor overdag is 34 graden en helder weer. Omdat het om 11:00 uur nog steeds bewolkt is begin ik langzaam te geloven dat de weersvoorspellingen voor Noord-Thailand gecorrumpeerd zijn weergegeven. Immers, zouden ze slecht weer voorspeld hebben, dan blijven tienduizenden mensen liever binnen. Er is een hele week sprankelend weer beloofd maar ik zie er nog niets van. Toch is het een heel speciale dag geworden omdat ik zoals gezegd met de familie van het restaurant meekon. Het was echt met een woord g e w e l d i g wat je dan meemaakt. Je zit met z’n tienen in de laadbak en voor in de cabine zitten ook nog een stuk of 5 mensen. Op de truck staan 2 grote water tonnen. Een aantal gooit of schiet met water, 2 mannen zorgen voor de aanvoer van de munitie vanuit de gracht en de vrouwen zorgen voor het doorgeven van de munitie, bier en eten. Hun traditionele rol van “taking care” vullen ze ook nu weer uitstekend in. Heeft iemand z’n pistool leeg dan ligt er achter je al een gevuld ander klaar; het zelfde geldt voor de blikjes bier en de hapjes. Perfecte organisatie. Als je dan naar de binnenstad rijdt krijg je al gauw de eerste ladingen over je heen. Snel daarna brak toen gelukkig ook nog de zon door. Sommige douches zijn ijskoud en die komen in het begin hard aan. Die salvo’s komen van de ‘ijswagens‘. Complete ijsschotsen worden langs de kant van de weg verkocht om bij te vullen. Ik ben geen fan van die ijswagens en de kinderen staan vaak langs de weg minutenlang te rillen om weer warm te worden. Helaas moet ik zeggen dat mijn auto er ook zo eentje was. Niets aan te doen. Mensen die je met dit water raakt krijgen even een flinke rilling, blijven lachen maar nemen natuurlijk wel wraak.
Al het andere water, daar merk je qua temperatuur niets van, is heerlijk lauw en zelfs tamelijk helder. Het is één grote smijtpartij. Je ontvangt de ene voltreffer na de andere. Ik zag een ouder westers echtpaar dat een tuk-tuk gehuurd hadden en die mooi met bloemen had versierd Die mensen waren misschien wel 75 jaar maar genoten nog intens. Sommige hebben in de voorbumper van de auto sproeiers gebouwd. Die komen ongemerkt op je afgereden en voor je er erg in hebt wat er gebeurt ben je het haasje. Ik was als ’falang’ natuurlijk een geliefd doelwit. Je hoort ze op afstand al complotteren tegen de vreemdeling: “falang… falang !”. Vooral door groepen jongens met zonnebrillen en agressieve krijgstactieken. Zij zoeken een gemeenschappelijk slachtoffer, vormen vervolgens een gesloten gevechtseenheid en gaan dan met het hele peloton op hun slachtoffer af. Je krijgt van zo’n clubje in een keer een stuk of 10 emmers over je heen maar ik bleef lachen…hmmm. Natuurlijk ben je ook extra gefascineerd omdat het de eerste keer is dat je het meemaakt en door alles wat je om je heen ziet gebeuren. Het Songkran feest was alweer een gebeurtenis in de lange rij van bijzondere volksgebruiken die je mee mag maken als je hier woont. Ik denk dat het ook voor de Thaise mensen een belangrijk feest is om de dagelijkse sleur even te vergeten en mogelijke zorgen aan de kant te zetten. Wat dat betreft heeft het veel overeenkomsten met het carnavalsfeest. En na afloop ga je voldaan en doodmoe naar huis. “Thanks Chiang Mai….Thanks Thailand..”

‘Thanks Holland’ voor het lezen en heel graag weer tot over 2 weken. Stuur nog ‘ns of en toe een paar woordjes zou ik zeggen en geniet van de lente!

Met vriendelijke groet,
Ton