Chiang Mai Night Safari overdag..

Hallo beste Nederlanders en Monique, welkom weer in Chiang Mai City voor het volgende hoofdstuk in het leven van een landverrader.
Alles goed daar? En lekker genoten van het mooie weer?
Allereerst wil ik iedereen danken die me ter gelegenheid van m’n verjaardag vorige week een kaartje of gelukwens heeft gestuurd. Een hele wachtrij stond er ‘s morgens in m’n IN-box en dat is hartverwarmend. Er kwamen zelfs felicitaties van mensen waarvan ik niet eens wist dat ze de datum wisten. Voor mij was na het lezen van die felicitaties de verjaardag al goed genoeg en heb als klap op de vuurpijl ’s avonds nog een paprika-chipsje weggespoeld met een Singha biertje en ook nog genoten van m’n favoriete dvd met operazangeres Montserrat Caballé in een toepasselijk Paasconcert .

Zoals als afgesproken tot aan de verkiezingen in juni/juli a.s. een oriëntatierit door de doolhoven van het Thaise politieke landschap.
Natuurlijk zal ik proberen het politieke verhaal niet te saai op te schrijven want niet iedereen is geïnteresseerd in politiek en velen zal het worst wezen wat er in andere landen gebeurt. Het is niet moeilijk om het verhaal boeiend te houden want de politiek hier is alles behalve slaapverwekkend. Wel voor sommige leden van de Senaat (1ste kamer) die de wetten maken: zij worden fel bekritiseerd omdat ze, rechtstreeks op tv uitgezonden en in de tijd van de baas vaak liggen te pitten en ondanks dat nog loonsverhoging willen.
Ook zal ik proberen om het verhaal zo onpartijdig mogelijk maar wel met eigen woorden te vertellen. Politiek heeft ook altijd wel met iemands eigen beleving en eigen belangen te maken: kijk bijvoorbeeld naar de taxichauffeurs en beroepsvervoerders, die zijn blij met de regering Abhisit omdat die ondanks een golf van wereldwijde olieprijsverhogingen de dieselprijs onder de 30 baht (ca. 35 eurocent) per liter houdt. Het gigantische verschil met de marktprijs wordt als een soort subsidie naar de oliemaatschappijen overgeboekt. De regering doet vaak van dit soort douceurtjes om bevolkingsgroepen te steunen, soms ook om ze tevreden te houden en zoals nu om stemgedrag te beïnvloeden want die subsidiepot is al lang leeg. ‘Populistische politiek’ heet dat te zijn en is een belangrijk kenmerk van de Thaise binnenlandse politiek. Dat het tegen de economische regels indruist kan de meeste niets schelen. Die dieselregeling zal dus wel tot de verkiezingen in juli a.s. overeind blijven. Ook lees ik dat men nog net voordat de kamer in mei gesloten wordt het minimumloon flink opkrikt; kassa voor beide partijen.

Pratend over dit soort onderwerpen past het de ex-pat om de nodige terughoudendheid in acht te nemen. Als gast in dit land kun je niet alles zeggen wat je misschien zou denken. Door veel te lezen, en vooral over wat wèl acceptabel is gebleken om op het internet te zetten, moet je leren aanvoelen waar de grenzen van het toelaatbare liggen. Je ontdekt dan toch dat er toch nog heel wat door de beugel kan. Er rust echter een groot taboe op kritische woorden over het koningshuis en de monarchie. Dat is hier zelfs wettelijk vastgelegd. Als je die wet overtreedt heb je al gauw 10 tot 15 jaar aan je broek of net eender wat je op dat moment aan hebt. Die verering komt voort uit de diepe bewondering van de Thaise mensen voor de leden van het Koninklijk Huis. Die verering is niet zomaar ontstaan maar is voortgekomen uit dankbaarheid voor de royale inspanningen van het hof en speciaal Koning Bhumibol om het leven van de mensen draaglijker te maken en de armoede uit te bannen. Geloof me maar dat die verering zeer waarachtig is; ik heb laatst met een man gesproken die zelfs begon te huilen toen hij zei dat hij het zo erg vond dat de koning ziek was. Het is ook het bijzondere charisma van de koning dat zijn uitwerking niet mist. Het koningshuis is een rots in de branding en de koning heeft al veel heikele politieke problemen met zachte hand en wijze woorden opgelost.

Lèse Majesté


Een van de meest populaire trucs in de Thaise politiek is je critici te beschuldigen van ontrouw aan de vereerde koning Bhumibol. Deze uitdrukking heeft men overgenomen van het Frankrijk van Marie-Antoinette en de Franse Revolutie. Daar werd toen het Koningshuis door het gepeupel in vlagen van volkswoede afgezet en samen met de totale aristocratie en de meeste katholieke leiders vanaf de rang van kapelaan aan de lopende band geguillotineerd. De wet ‘Lèse Majesté’ heeft dat toen niet kunnen voorkomen.
Iedereen kan hier bij de politie een klacht wegens majesteitsschennis indienen. De politie voert de wet uit en de straffen zijn niet kinderachtig. Soms zijn de gevallen van schennis in de ogen van sommige grof en in andere ogen onbeduidend. Als voorbeeld van Lèse Majesté las ik het verhaal over een vrouw in een kledingfabriek die vorig jaar juli werd ontslagen omdat ze een T-shirt droeg waarop zij het ‘recht’ van mensen ondersteunde om niet te gaan staan als het koninklijke volkslied wordt gespeeld. Die tekst verwees naar een veroordeelde man die in een bioscoop in Bangkok was blijven zitten tijdens het spelen van het volkslied. In maart van het vorig jaar kreeg een Zwitser een gevangenisstraf van 10 jaar voor het beschadigen van een portret van de koning maar werd vervroegd gedeporteerd naar die Schweiz.
Vermeende majesteitsschennis door Thaksin Shinawatra was een van de excuses die de legerleiding gaf toen ze hem afzetten in 2006 hoewel het bewijs nooit is geleverd. Zijn critici beschuldigen hem niet alleen voortdurend van beraming van een coup tegen de monarchie en verdenken hem er ook van de staatsvorm te willen transformeren naar een republiek.
Let op dus wat je zegt.. Wèl las ik in de Bangkok Post een artikel geschreven door een Universiteitsprofessor die opperde dat het mogelijk moet zijn dat het systeem van de monarchie met de tijd mee verandert.
De pers heeft het maar moeilijk met die regeling want als zij aandacht aan een incident besteedt, het aan de lezers wil uitleggen of zelfs maar zou insinueren dat de veroordeling onterecht is, kan ze worden beschuldigd van het ‘herhalen van de criminele daad’; ‘slimme’ vindingen allemaal !
Veel kritiek is er tegen de zogenaamde ‘Amataya‘, de naam die de roden hebben gegeven aan de zeer machtige bureaucratische elite. Zij hebben de beste baantjes in het bureaucratische bestel en in het leger en hebben een eigen cultuur en identiteit. Met de beste baantjes wordt ook bedoeld de jobs binnen en rondom de wereld van de monarchie. Men zegt dat die baantjes vaak voor anderen onbereikbaar zijn en aan de Amatya worden toebedeeld als beloning voor hun stemgedrag of door wettelijke vererving. Zij zou volgens velen constant met succes invloed uitoefenen op de militairen waarvan ze zelf vaak ook deel uitmaken. Die kringen bevinden zich allemaal in Bangkok dat tevens ook het bolwerk is van de democraten. De mensen hier in het noorden (rood) vinden vaak dat alleen in Bangkok de politiek gemaakt wordt en dat zij niets in de rijstepap te brokkelen hebben. De kloof tussen die 2 blokken is enorm; je kunt rustig zeggen dat het land in 2 groepen verdeeld is.

Nederland heeft een constitutionele monarchie onder een parlementaire staatsvorm. Thailand heeft dat ook naar Engels, Frans en Nederlands voorbeeld. Er is hier echter een groot verschil tussen de staatsvorm zoals die op papier staat en de alledaagse politieke realiteit. Thailand heeft een eigen uniek officieus politiek bestel maar wil naar buiten toe nog wel als democratisch betiteld worden. Ik zou het als volgt met zo weinig mogelijk woorden willen omschrijven:

“Het land heeft een flinterdunne democratie die eigenlijk niet meer ‘democratie’ mag heten. In de kolkende branding van de Thaise politiek beukt een mix van hoge militairen, diverse politiek gekleurde groeperingen, hoge boeddhistische monniken, verscholen machten zoals de bureaucratische elite (Amataya) en Taksin Shinawatra met alle geweld tegen haar wankele rotsen.”

Met andere woorden: een groot deel van de bevolking heeft de democratie dus nog niet echt omarmd of vergeet de regels vaak uit passie voor het vaderland. Veel los zand dus en de enige stabiele factor is het Koningshuis. Alles stoelt op een grondwet die sinds de invoering van de democratie in 1932 na 17 staatsgrepen even zoveel keren is gewijzigd en dus eerder een gemeentelijke verordening genoemd kan worden die naar genoegen kan worden aangepast. Natuurlijk zijn al die genoemde ‘anti-democratische krachten’ er meestal niet echt op uit om de democratie om zeep te helpen; nee het moet gezegd dat men in het geweer komt vanwege de vaderlandsliefde en in de overtuiging dat hetgeen men wil alleen bedoeld is voor de welzijn van het land. Helaas beseffen velen nog niet dat de echte problemen in Thailand in een goed functionerende democratie sneller opgelost kunnen worden of misschien zelfs niet eens zouden ontstaan. Ook is het democratisch dat sommige problemen op de lange baan geschoven worden of door gebrek aan ondersteuning door de meerderheid niet van de grond komen. Demonstraties van alle genoemde groepen zijn vaak niet zoals ze wettelijk bedoeld zijn maar in feite couppogingen en krijgt men z’n zin niet, dan eindigt die ’demonstratie’ soms in een bloedbad. De Thaise mensen zijn vaak te geëmotioneerd in hun politieke handelen. Men krijgt het niet voor elkaar om die emoties te bedwingen en zich te schikken naar de regels van een democratie: ‘dat duurt te lang en je zou kunnen verliezen‘. Vele van de bovengenoemde groeperingen en individuen gebruiken hun macht om zaken koste wat kost door te drijven. Een goed voorbeeld daarvan zijn natuurlijk de militairen maar ook de roden die hun protesten doorzetten totdat ze de macht over kunnen nemen of ten koste van veel slachtoffers en beschadiging van het land weer afdruipen naar hun bolwerken in het noorden.

Chiang Mai Night Safari

Afgelopen zaterdag enkele mooie uurtjes doorgebracht in het Chiang Mai Night Safari. De safari is een van de prestigieuze projecten van de regering om Chiang Mai nog aantrekkelijker te maken voor het toerisme. Het heeft dan ook wat mogen kosten en het resultaat is er zeker naar. Je kunt die Safari ook overdag maken wat ik gedaan heb omdat ik bang was dat mijn fototoestel niet geschikt zou zijn voor foto’s in het donker. Minstens 3 uren lang wordt je daar goed bezig gehouden: 2 keren rijdt je een parcours met een safaritreintje en daarna maak je een wandeling rondom het meer waar je ook allerlei dieren aantreft. Ga je tijdens het avondprogramma dan is er wat meer extra’s zoals een laser-fontein-lichtshow en optredens van olifanten. De meest interessante dieren staan of liggen dan in de schijnwerpers. Op de toegangsweg naar het park en op de parkeerplaatsen wemelt het al van de loslopende herten. Heel bijzonder vond ik dat. Je kunt ze zelfs tot op een meter of 5 benaderen. Toen het eerste treintje in voor een 25 minuten durende rit. Alle gangbare beestenmerken zijn daar in groten getale te vinden en lopen voor zover verantwoord vrij rond hetgeen natuurlijk ook natuurlijk is bij een safari. Vooral geiten en herten waren goed vertegenwoordigd. Giraffen, zebra’s en struisvogels meldden zich bij de trein en steken hun kop naar binnen voor iets lekkers. Vervolgens kuieren ze rustig een eindje met je mee. Het aparte is ook wel het grote aantal; niet van elk 2 maar tientallen. Een leuk gevolgd daarvan is dat er ook veel jonge dieren zijn.
Toen ik thuis de foto’s bekeek zag ik overduidelijk dat het hert in allerlei verschijningen toch wel m’n favoriete diertje is en dus daarvan extra veel foto’s.

Het park is verdeeld in 3 zones:
-De Savanne Safari Zone: deze zone herbergt dieren wiens habitat de Afrikaanse Savanne is en omvat 320 dieren in 34 soorten zoals gnoes, giraffen, witte neushoorns, zebra’s enz.
-De Predator Prowl Zone is er voor de 200 vleesetende dieren in 27 soorten zoals: tijgers, leeuwen, Aziatische zwarte beren, krokodillen enz.
-Jaguar Trail Zone is een wandelpad rond het 1.2 km grote zwanenmeer. Deze zone heeft meer dan 400 mooie, meer zeldzame dieren in een omgeving van betoverende bloementuinen. Hier zag ik witte tijgers, jaguars, luipaarden, vissen en katachtigen.
Chiang Mai Nightsafari: kom je ooit in Chiang Mai: zeker naar toe gaan !

Mensen dit was het weer, ik ga vlug naar het Immigration office voor een nieuw stempeltje en neem dus weer afscheid voor 1 of 2 weken. Bedankt weer voor het lezen en graag tot de volgende keer.

Met vriendelijke groet,
Ton